جنگی که بالاخره نجاتم داد

عروسک بود. عروسکی نرم و لطیف با چشم های گلدوزی شده و یک لبخند دائمی. دو گیس بلند قهوه ای پشت سرش بافته شده بود، مثل موهای خودم، با دوتا روبان کوچک سبز شبیه آن ها که سوزان بهم داده بود. پیراهن سبزی تنش بود و کفش های ریز پارچه ای داشت.
بهش زل زدم. گفتم: “من بچه نیستم.”
سوزان خیلی آهسته جواب داد: “برای تو درستش کردم.”
می دانستم از مهربانی اش بوده، می دانستم باید بگویم ممنون، ولی واقعا دلم عروسک نمی خواست. گفتم: “خواهرهای استیون وایت عروسک داشتن.” می شنیدم که صدایم بلندتر می شود. “همه‌ی دخترهای خیابونمون عروسک داشتن.” از پنجره نگاهشان می کردم که جلوی در بازی می کنند. عروسک را محکم پرت کردم سمت سوزان. “من نداشتم.”
سوزان گفت: “می تونیم جبران کنیم.”
“نه.” عروسک می خواستم چه کار؟ لباس هایش را عوض کنم، باهاش حرف بزنم و وانمود کنم همیشه مثل دخترهای خیابانمان بوده ام؟ دخترهایی که با دوست ها و مادرهای مهربان و دو تا پای سالم بزرگ شده بودند؟
بارها و بارها به خودم گفته بودم که امسال کریسمس کنترلم را از دست نمی دهم. حالا عصبانیت و هراس داشت می زد بالا. نمی دانستم چه کار کنم. به سوزان زل زدم.
عروسک را چپاند توی جیب روبدوشامبرش و گفت: “برو توی حیاط.”
شانه ام را گرفت و هلم داد سمت در. ” چند بار دور خونه بدو. هر چی تندتر بهتر. برو.”
جیمی گفت: “مامانی واسه من یه عروسک گربه ای درست کرده. ببین!”
سوزان جیمی را برد عقب. “آدا باید بره بیرون تا یه کم آروم شه.”
بدون اینکه ژاکت بپوشم رفتم بیرون. آن قدر توی چمن های یخ زده دویدم و هوای یخی ریه هایم را سوزاند ….
——————————————————–

نویسنده: کیمبرلی بروبیکر بردلی
مترجم: مرضیه ورشوساز
انتشارات: پرتقال
نوبت چاپ: 9
تعداد صفحات: 314 صفحه
وزن: 248 گرم

رده سنی : 12 سال به بالا

شابک: 9786004622141