شگفتی بدن انسان

چشم و گوش اندام های حسی ما را از محیط اطراف با خبر می کنند. پوست، بینی و زبان برای لمس کردن، بوییدن و چشیدن به ما کمک می کنند. اندام های حسی در ماهیچه ها هم وجود دارند. آن ها به مغز خبر می‌دهند که ماهیچه ها، در چه وضعیتی هستند. به همین دلیل بدون این که به دست و پای خود نگاه کنیم، می توانیم بفهمیم که در چه وضعی قرار دارند. چشم و گوش مهمترین اندام های حسی هستند. برای همین می‌توان آن ها را پیشاهنگانی نامید که ما را از اتفاق ‌هایی که در پیش است باخبر می‌کنند. چشم مانند دوربین عکاسی عمل می‌کنند. یعنی نوری را که از اشیا منعکس می‌شود، متمرکز می کند. در نتیجه تصویری از اشیا روی شبکیه تشکیل می شود. شبکیه لایه نازکی در قسمت عقب کره ی چشم است. دستگاه تصویرساز چشم از قرنیه، مردمک و عدسی تشکیل می شود. بدون اینکه ۳ قسمت نور را می بینیم، ولی نمی‌توانیم شکل چیزها را تشخیص بدهیم. قرنیه سطح شفاف و بیرونی چشم است. نور از قرنیه وارد چشم می شود. سپس قرنیه پرتوهای نور را می شکند تا تصویر شکل بگیرد. عدسی به تمرکز نور در شبکیه کمک می‌کند. نور به تکانه‌های الکتریکی تبدیل می شود و عصب های چشم آن ها را به مغز می رسانند.
گوش مثل یک میکروفون عمل می‌کند؛ زیرا امواج صوتی را از هوا می گیرد و آن را به تکانه های الکتریکی تبدیل می کند. سپس این تکانه‌ ها را از راه عصب های گوش به مغز می ‌فرستد.
عصب های بینایی و شنوایی
عصب هایی هستند که تکانه های الکتریکی را از شبکه و گیرنده های شنوایی به مغز هدایت می‌کنند. این تکانه های عصبی یک شکل هستند و هر کدام قسمت های متفاوت مغز می‌روند. به همین دلیل می توانیم تفاوت صدا و تصویر را بفهمیم.
گوش به سه قسمت گوش بیرونی، گوش میانی و گوش داخلی تقسیم می شود. گوش بیرونی به گرفتن صدا کمک می کند و آن را از راه مجرای شنوایی به پرده گوش می رساند. پرده گوش به ارتعاش در می ‌آید و سه استخوان کوچک چکشی، سندانی و رکابی را که در انتهای گوش میانی قرار دارند، به ترتیب به حرکت در می آورند. حرکت استخوان سوم، سبب ارتعاش روزنه بیضی می‌شود که در گوش داخلی قرار دارد. گوش داخلی از حلزون گوش تشکیل شده است که لوله ای مارپیچی و استخوانی است. در این حلزون مایعی وجود دارد که با غشاهایی به چند بخش تقسیم شده است. یکی از این غشاها، غشای پایه است که گیرنده های شنوایی روی آن قرار دارند. این گیرنده ‌ها، یاخته های مویی نامیده می‌شوند. فشاری که به روزنه بیضی وارد می شود، فشار مایع حلزونی گوش را تغییر می دهد. سپس غشای پایه به ارتعاش در می‌آید و یاخته های مویی خم می شوند. آن گاه تکانه ی الکتریکی به وجود می آید و به مغز می‌رسد.
مجاری نیم دایره
مجرای گوش میانی هستند. درون این مجراها پر از مایعی است که وقتی سرمان را تکان می دهیم یا بالا پایین می بریم تکان می خورد. در نتیجه سلول های عصبی تحریک می شوند و مغز را از وضع سر باخبر می‌کنند. مجاری نیم دایره برای حفظ تعادل به انسان کمک می کنند.
———————————————————————–
همراه با تصویرهای متحرک
نویسنده: جاناتان میلر – دیوید پلهام
تصویرگر: هری ویلاگ
انتشارات: جابیرو
وزن: 500 گرم
ابعاد: 310 × 230 میلیمتر
موضوع: علمی – دایرةالمعارف
تعداد صفحه: 12
قطع: رحلی
نوع جلد: سخت
نوبت چاپ: چهارم
شابک: 9786008926085