سه گانه ی مه 2 (قصر نیمه شب)

کتاب قصر نیمه شب دومین جلد از سه گانه مه است به قلم کارلوس روییز زفؤن، ترجمه آرزو احمی و چاپ انتشارات افق. این کتاب روایتگر داستانی اسرار آمیز، پرتعلیق، فانتزی و خواندنی است که ماجرای آن در دهه 1930 در کلکته اتفاق می افتد، اما سرآغاز آن به شانزده سال پیش بازمی گردد، به شبی بارانی و نوزدانی پیچیده در قنداق. پس از شانزده سال هنگامی که قرار است بن و دوستانش از یتیم خانه ای که تمام عمر خود را در آن گذرانده اند خداحافظی کنند، در قرارگاه همیشگی شان یعنی قصر نیمه شب با پیرزنی رو به رو می شوند که حقیقتی را درباره زندگی بن برملا می سازد. او بن را با خواهرش شیر، که سال ها پیش توسط ستوان پیک از دست قاتلی خشمگین نجات پیدا کرده اند آشنا می کند؛ قاتلی که قسم خورده هنگام بزرگ شدن بچه ها دوباره به سراغشان برود و آن ها را بکشد.

دیشب، پیش دوستات توی اون خونه ی قدیمی، قصر نیمه شبتون، وقتی داشتم داستانم رو تعریف می کردم، مدام فکر می کردم هیچ وقت فرصت نداشتم بچگی کنم. من وسط پیرمردا و پیرزنا، ترسا و دروغا بزرگ شده ام. تنها همدمی که داشتم گداها و آدمایی بودن که توی سفرامون دیدم. یادمه دوستای خیالی می ساختم و توی سالن انتظار ایستگاه یا در طول سفرای طولانی با گاریای سرپوشیده، ساعت ها باهاشون حرف می زدم. بزرگ ترا نگاهم می کردن و لبخند می زدن. به نظرشون این دختر کوچولویی که با خودش حرف می زد خیلی بامزه بود. اما این بامزه نیست، بن. تنها بودن، چه تو بچگی چه تو بزرگی، بامزه نیست. سال های سال فکر می کردم یعنی بقیه ی بچه ها چه شکلی هستن، همون کابوسای من رو می بینن یا نه. به اندازه من احساس بدبختی می کنن یا نه. هرکی می گه بچگی بهترین دوران زندگیه یا دروغگوئه یا احمق.